قصه ساختار معیوب و غصه دردناک تیم های خصوصی در فوتبال ایران - وبلاگ گربه شیشه ای

به گزارش وبلاگ گربه شیشه ای، خصوصی سازی در لیگ برتر ایران همیشه محکوم به نابودی و شکست بوده و تا به حال کسی از این آزمون سربلند بیرون نیامده و در خاتمه سرمایه و اعتبار مالکان تیم های خصوصی و رویای طرفداران از بین می رود.

به گزارش وبلاگ گربه شیشه ای، مالکان متمول شهرخودرو به دو فصل نرسیده، کم آوردند و باشگاه مشهدی از مالکیت این شرکت خارج و در اختیار مقامات استانی نهاده شد؛ اتفاقی که تا قبل از این بارها به وقوع پیوسته و بعد از این هم تا زمان اصلاح نشدن ساختار اجتناب ناپذیر است.

در حال حاضر به جز تیم هایی مانند تراکتور، ماشین سازی و نساجی، همه تیم ها به نوعی به بخش دولتی ارتباط دارند. این دو تیم هم فعلا در حال گذران امور خود هستند اما در فوتبالی که که درآمدزا نیست و مثل باتلاق مال و منال مالکان موقتی را می بلعد، سرمایه گذاری چه معنایی دارد؟ آیا به صرف هواداری و علاقه مندی به یک تیم خاص می توان به عنوان بخش خصوصی در فوتبال دوام آورد؟ پاس منفی است.

در فوتبالی که قیمت ها به طور سرسام آوری بالا می رود و از طرفی درآمدی وجود ندارد، همه مالکان خصوصی محکوم به شکست هستند چرا که اصلی ترین منبع درآمد تیم ها یعنی حق پخش تلویزیونی عملا صفر است و حتی بعضی از تیم ها در سایر رشته ها مجبورند برای نمایش مسابقات، هزینه هم نمایند.

چندی قبلی محمود اسلامیان، عضو سابق هیات رئیسه فدراسیون فوتبال در ارتباط با حق پخش تلویزیونی فوتبال ایران گفت: عربستان سعودی 100 میلیون دلار، امارات 150 میلیون دلار، کره جنوبی 460 میلیون دلار و انگلیس 3 میلیارد و 44 هزار پوند به وسیله حق پخش درآمد دارند. کارشناسان AFC ارزش حق پخش فوتبال ایران را 150 میلیون دلار برآورد نموده اند.

از این مبلغ که طبق ارزش کنونی دلار در بازار ایران برابر با 3 هزار و 500 میلیارد تومان می گردد، یک ریالی هم عاید فوتبال نمی گردد. حتی با نیمی از این مبلغ هم لیگ برتر ایران در بهترین و لاکچری ترین شرایط خود برگزار می گردد اما وقتی درآمدی وجود ندارد، باشگاه های خصوصی تا کی قادر به هزینه کردن هستند؟

به طور کلی باشگاه داری خصوصی در فوتبال ایران، یک داستان غم انگیز با مصادیق پرتکرار است. در نتیجه فقط دو حالت وجود دارد که کسی وارد فوتبال گردد و هزینه کند؛ یا برای اهداف کوتاه مدت و استفاده های جانبی از این رشته برای کسب شهرت است یا مالکی به صرف عشق و علاقه خود وارد فوتبال می گردد و طبیعتا عشق و علاقه هم برای فوتبالیست نان و آب نمی گردد.

با این اوصاف عجیب نیست که بیشتر تیم های خصوصی در ایران به مرز نابودی کشانده شده اند. آخرین شان شهرخودرو است اما ممکن است تا خاتمه این فصل به شمار تیم های خصوصی و ورشکسته افزوده گردد؛ کما اینکه دیگر خبری از خریدهای آنچنانی در تراکتور نیست و نساجی هم برای بقا دست و پا می زند چرا که در ابتدا فصل نتوانست بازیکنان مدنظر و مناسب را در بازار متلاطم جذب کند.

سرنوشت تیم هایی مانند نفت تهران، راه آهن، شیرین فراز، استیل آذین، استقلال اهواز، سیاه جامگان، گهر دورود و ... مطمئنا پاسخی قانع نماینده برای هر سرمایه ذار بخش خصوصی است ولی افسوس که فوتبال وسوسه نماینده است.